Technologia NFC

Na przełomie 2011 i 2012 roku, kiedy premierę miało kilka bogato wyposażonych modeli telefonów, można było dużo usłyszeć i przeczytać o technologii NFC, która implementowana jest w najnowszych smartfonach. Skrót pochodzi od angielskich wyrazów Near Field Communication i oznacza komunikację bliskiego zasięgu.

Technologia wywodzi się od protokołu ISO/IEC 14443 wykorzystywanego w wszelkiego rodzaju kartach zbliżeniowych i łączy interfejs kart inteligentnych i czytników w jednym urządzeniu[1]. Komunikacja poprzez modulowanie pola elektromagnetycznego odbywa się na dystansie do 20cm i to wystarczy aby zbliżyć telefon do odpowiedniego czytnika lub nadajnika i wymienić z nim informacje. Twórcą technologii towarzyszyła idea, aby zastąpić plastikowe karty płatnicze telefonem komórkowym.

Już niedługo może okazać się, iż podobnie jak tablety wypierają laptopy i komputery stacjonarne w gospodarstwach domowych tak smartfony z NFC wyprą plastikowe karty kredytowe i lojalnościowe z portfeli konsumentów. Wygląda na to, że wszystko jest na dobrej drodze gdyż operatorzy GSM w wielu krajach systematycznie wprowadzają tego typu usługi do swojej oferty. NFC może mieć różnorodne zastosowanie, nie tylko do realizowania płatności, chodzi tu również o bezpieczną wymianę informacji przez zbliżenie do siebie dwóch urządzeń. Jedno z nich w trybie pasywnym może mieć formą prostej naklejki. Już dziś w wielu miejscach na świecie wykorzystując NFC możemy skasować bilet w kinie lub autobusie. Technologia umożliwia dalsze udogodnienia, prawdopodobnie za kilka lat wychodząc z domu zabierać będziemy tylko aparat telefoniczny. Nie tylko portfel przestanie być potrzebny ale również klucze od domu czy samochodu. W urzędach przez zbliżenie będą mogły być pobierane różne dokumenty natomiast w sklepach muzycznych pobrać w ten sposób będzie można fragmenty utworów, aby móc w domu zastanowić się nad ich kupnem. NFC według planu ma się stać najprostszym, intuicyjnym i najszybszym sposób na inicjowanie pobierania treści i autoryzację.